எஸ்டோனியாவில் உள்ள ரஷ்யர்கள், ரஷ்ய மொழி பேசும் மக்களுக்கு ஒரு கடினமான மற்றும் வேதனையான பிரச்சினையாகும், ஒரு இன சிறுபான்மையினராக இருப்பதால், இந்த குழு நாட்டின் மொத்த மக்கள்தொகையில் 30% வரை மிகப்பெரியதாக உள்ளது. எஸ்தோனிய குடிமக்களின் எண்ணிக்கையிலிருந்து புள்ளிவிவரங்கள் கணக்கிடப்படுகின்றன. உண்மையில், நாட்டில் வாழும் ரஷ்யர்களின் சதவீதம் மிக அதிகம். இவர்களில் பழங்குடி மக்களும், மூன்றாம் மற்றும் நான்காம் தலைமுறை எஸ்டோனியாவும் உள்ளனர், அவர்கள் பாரபட்சமான சட்டத்துடன் உடன்படவில்லை, இது மாநில மொழியின் அறிவு இல்லாததால் மக்களை குடிமக்களாக மாற்ற அனுமதிக்கவில்லை.
நாட்டில் ரஷ்ய வரலாறு
ரஷ்யர்கள் எஸ்தோனிய நிலங்களில் பழங்காலத்தில் இருந்து வாழ்ந்து வருகின்றனர். எஸ்தோனியர்கள் ரஷ்ய வெனிலஸ் என்று அழைக்கப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது. எனவே நவீன எஸ்டோனியாவின் பண்டைய மக்கள் கார்பதியர்கள் மற்றும் கீழ் டானூப் முதல் பால்டிக் தென்கிழக்கு கரையோரம் உள்ள நிலங்களில் வாழும் பண்டைய ஸ்லாவ்களின் மூதாதையர்களை அழைத்தனர்.
எஸ்டோனியாவின் இரண்டாவது பெரிய நகரம், டார்ட்டு, ரஷ்ய பெயர் யூரியேவ், XI நூற்றாண்டில் யாரோஸ்லாவ் தி வைஸ் அணியால் நிறுவப்பட்டது, பின்னர் இது நோவ்கோரோட் குடியரசு, லிவோனியன் ஒழுங்கு, காமன்வெல்த், சுவீடன், ரஷ்ய பேரரசு, யு.எஸ்.எஸ்.ஆர் மற்றும் எஸ்டோனியா ஆகியோரால் ஆளப்பட்டது. பழங்காலத்தில் இருந்து, ரஷ்யர்கள் நர்வாவில் வசித்து வந்தனர், மேலும் இந்த நகரத்தை எஸ்டோனியாவில் இணைத்தபோது ரஷ்ய மக்களில் 86% இங்கு வாழ்ந்தனர். ரஷ்ய மக்களில் 41% க்கும் அதிகமானோர் தாலினில் வாழ்கின்றனர்.
1917 புரட்சிக்குப் பின்னர் ரஷ்யாவிலிருந்து ஏராளமான அகதிகள் வந்தனர். எனவே எஸ்டோனியாவில் ரஷ்யர்கள் எப்போதும் வாழ்ந்து வந்தனர். 1925 க்கு முன்னர், ஏராளமான ஜேர்மனியர்களும் சுவீடர்களும் நாட்டில் வாழ்ந்தனர், ஆனால் அந்த நேரத்தில் நில சீர்திருத்தங்கள் பெருமளவில் திவால்நிலைக்கு வழிவகுத்தன, அவர்கள் எஸ்டோனியாவிலிருந்து வெளியேறினர். போருக்குப் பிந்தைய காலத்தில் ரஷ்ய மக்களின் வருகை கணிசமாக அதிகரித்தது, எனவே 1959 வாக்கில் ரஷ்ய மக்கள்தொகையின் சதவீதம் மொத்த மக்கள் தொகையில் 20% க்கும் அதிகமாக இருந்தது.
ரஷ்ய மொழி பேசும் மக்கள் தொகை
எஸ்டோனியாவில், ரஷ்ய மொழி பேசும் மக்கள் வாழும் ரஷ்யர்கள் மற்றும் எஸ்டோனியர்களைத் தவிர, யூதர்கள், ஆர்மீனியர்கள், உக்ரேனியர்கள், ஜேர்மனியர்கள், பெலாரசியர்கள், பழங்குடி மக்களின் ஒரு பகுதி இதில் அடங்கும். அவர்களில் பலருக்கு ரஷ்ய மொழி அவர்களின் தாய்மொழியாகிவிட்டது. இவர்களில் பெரும்பாலோர் சோவியத் ஒன்றியத்தின் போது எஸ்டோனியாவுக்கு வந்தனர். 1990 களுக்குப் பிறகு பிறந்த இளைஞர்கள் எஸ்தோனிய மொழி பேசுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம்.
எஸ்டோனிய குடியுரிமை இல்லாத நபர்கள்
மார்ச் 1992 இல், குடியுரிமை வழங்குவதற்கான சட்டம், 1938 இல் இயற்றப்பட்டது, அதன் படி, சந்ததியினர் அல்லது அவர்களின் சந்ததியினர் தத்தெடுக்கப்பட்ட நேரத்தில் நாட்டின் குடிமக்களாக கருதப்படுகிறார்கள். ஒரே இரவில், புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட நாட்டில் மூன்றில் ஒரு பகுதியினர் குடிமக்கள் அல்லாதவர்கள், அவர்களில் பெரும்பாலோர் எஸ்டோனியாவில் ரஷ்யர்கள்.
இந்த சட்டம் ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாக நடைமுறையில் இருந்தது, ஆனால் இந்த முறை சட்டமன்ற மற்றும் நிர்வாக அதிகாரிகளுக்கு தேர்தலை நடத்த போதுமானதாக இருந்தது. இதன் விளைவாக, எஸ்டோனிய பாராளுமன்றத்தின் அமைப்பு 100% இன எஸ்டோனியர்களைக் கொண்டிருந்தது, இது ரஷ்ய மொழி பேசும் மக்களுக்கு எதிராக சட்டங்களை ஏற்க அனுமதித்தது. எஸ்டோனியாவில் உள்ள ரஷ்ய மொழி தனியார் தகவல்தொடர்பு மொழியாக மாறி வருகிறது, ஏனெனில் எஸ்டோனியன் அரசு மொழியாக அறிவிக்கப்பட்டது.
எஸ்டோனியாவில் குடிமக்கள் அல்லாதவர்களின் நிலை 1993 இல் நிறைவேற்றப்பட்ட ஒரு சட்டத்தால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. அதை ஏற்றுக்கொண்ட நேரம் முற்றிலும் சீரற்றதாக இல்லை. அது தனியார்மயமாக்கப்பட்ட காலம். உண்மையில், புதிதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட சட்டத்தின்படி, குடியுரிமை இல்லாத நபர்களுக்கு எஸ்டோனியாவில் சொத்து இருக்க முடியாது. அந்த நேரத்தில், ரஷ்யாவைப் பற்றிய எஸ்டோனிய ஊடகங்கள் ரஷ்யர்களுக்கு எதிரான நடவடிக்கைகளை நியாயப்படுத்த பக்கச்சார்பற்ற பொருட்களை வெளியிடத் தொடங்கின.
ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட சட்டத்தின்படி, ரியல் எஸ்டேட்டின் பெரும்பகுதிக்குச் சொந்தமான “நிலையற்ற நபர்” என்ற அந்தஸ்தைப் பெற்றவர்கள், பின்னர் தனியார்மயமாக்கப்பட்ட நிறுவனங்களில் பணிபுரிந்தவர்கள். இயற்கையாகவே, நிறுவனங்களின் ஊழியர்கள், முன்னாள் சோவியத் ஒன்றியத்தின் பிற பிராந்தியங்களில் வசிப்பவர்கள், குடிமக்கள் அல்லாதவர்கள் சட்டப்படி அறிவிக்கப்பட்டவர்கள், தனியார்மயமாக்கலுக்கான உரிமை மறுக்கப்பட்டனர்.
இது கிட்டத்தட்ட அனைத்து ரியல் எஸ்டேட் மற்றும் நிறுவனங்களும் எஸ்டோனிய இனத்தின் சொத்தாக மாறியது, இன்று பெரிய வணிகங்களின் உரிமையாளர்கள். குடிமக்கள் அல்லாதவர்கள் வியாபாரம் செய்வதற்கான திறனில் மட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்ததால், சிறிய சிற்றுண்டி பார்கள், கஃபேக்கள் மற்றும் கடைகளைத் திறக்கும் வாய்ப்பை இந்த சட்டம் அவர்களுக்கு விட்டுச்சென்றது. அதைத் தொடர்ந்து, பலர் குடியுரிமையைப் பெற முடிந்தது, ஆனால் நேரம் இழந்தது.
எஸ்டோனிய உள்நாட்டுக் கொள்கை
எஸ்டோனிய அரசாங்கம், ரஷ்ய மொழி பேசும் மக்களின் வெகுஜன ஆர்ப்பாட்டங்களின் செல்வாக்கின் கீழ், சர்வதேச அமைப்புகளான ஐ.நா., ஐரோப்பிய ஒன்றியம் சில சலுகைகளை வழங்கியது. இது, இயற்கைமயமாக்கல் மூலம் குடியுரிமை பெறப்பட வேண்டும் என்று இன்னும் நம்புகிறது, அதைப் பெறுவதற்கான தேவைகளை எளிதாக்கச் சென்றது, இதன் விளைவாக எஸ்தோனிய மொழியில் தேர்வை சில எளிமைப்படுத்தியது.
ஆனால் படிப்படியாக, ரஷ்யர்களுக்கான எஸ்டோனியாவில் குடியுரிமை என்பது முன்னுரிமைப் பிரச்சினையாக மாறவில்லை. இந்த நாட்டில் வாழும் நிலையற்ற நபர்களை ஷெங்கன் மண்டலத்தைச் சேர்ந்த நாடுகளுக்கு சுதந்திரமாக பயணிக்க ஐரோப்பிய ஒன்றியம் அனுமதித்ததன் காரணமாக இது நடந்தது. 2008 ஆம் ஆண்டில், டி. மெட்வெடேவ் அதே பாதையில் சென்றார், இந்த வகை மக்களுக்கு விசா இல்லாத ரஷ்யாவிற்கு நுழைய அனுமதித்தார். எஸ்டோனிய குடிமக்களுக்கு ரஷ்யாவிற்கு விசா பெறுவது மிகவும் சிக்கலானது என்பதால் இது ஒரு திட்டவட்டமான பிளஸ் ஆகும். எஸ்டோனியாவின் குடிமக்கள் அல்லாதவர்களின் நிலைமை குறித்து பலர் திருப்தி அடைந்தனர். இது தாலினுக்கு பொருந்தாது. மாஸ்கோ, எப்போதும் போல, இந்த மதிப்பெண்ணில் அமைதியாக இருக்க விரும்புகிறது.
ஆனால் ஐக்கிய நாடுகள் சபையும், ஐரோப்பிய ஒன்றியமும், ஏராளமான நிலையற்ற நபர்களைப் பற்றி அக்கறை கொண்டுள்ளன, இது எஸ்தோனிய குடியிருப்பாளர்களில் பெரும் பகுதியினரின் உரிமைகளை மீறுவதாக சரியாக நம்புகிறது. 2015 ஆம் ஆண்டு முதல், இந்த நாட்டில் பிறந்த எஸ்டோனியரல்லாத குடிமக்களின் குழந்தைகள் தானாகவே குடியுரிமையைப் பெறுவார்கள், ஆனால், மாநில அரசு குறிப்பிடுவது போல, அவர்களது பெற்றோர் அதற்கு விண்ணப்பிக்க அவசரப்படுவதில்லை. எஸ்தோனிய அரசாங்கம் தனது நம்பிக்கையை சரியான நேரத்தில் வைக்கிறது, இதன் விளைவாக பழைய தலைமுறை இறந்துவிடும், இதனால் இயற்கைமயமாக்கப்படுகிறது.
எஸ்டோனியாவில் ரஷ்ய கேள்வி குறித்து ரஷ்யாவின் நிலைப்பாடு
மாஸ்கோவிற்கும் தாலினுக்கும் இடையிலான உறவுகள் ஒரு உறைபனி நிலையில் உள்ளன. எஸ்டோனியாவில் 390, 000 ரஷ்யர்கள் வாழ்கின்றனர் என்ற போதிலும், அவர்கள் மீதான நிறவெறி கொள்கை தொடர்கிறது. ரஷ்ய அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகள் எஸ்தோனியாவில் வாழும் பெரும்பான்மையான தோழர்கள் துரோகிகளாகக் கருதப்படும் இயற்கையில் பிரத்தியேகமாக அறிவிக்கத்தக்கவை.
எஸ்டோனியாவில் வரலாற்றின் பொய்மைப்படுத்தல் உள்ளது. இது முக்கியமாக இரண்டாம் உலகப் போருக்கு பொருந்தும். ரஷ்ய படையெடுப்பாளர்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக போராட எஸ்தோனியர்களுக்கு நாஜிக்கள் உதவியதாக வெளிப்படையாக கூறப்படுகிறது. எஸ்தோனிய ஊடகங்கள் ரஷ்யாவை அண்டை நாடுகளாக அல்ல, படையெடுப்பாளர்களாகப் பேசுகின்றன, ரஷ்ய மொழி பேசும் குடிமக்களை மீண்டும் தங்கள் நாட்டின் மாஸ்கோவின் முகவர்களாக, இரண்டாம் தர மக்களாக பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றன. ரஷ்யர்கள் மதுக்கடைகளில் ஒழுங்குபடுத்துபவர்கள் (எஸ்தோனியர்கள் அவர்களைப் பார்க்கவில்லையா?), மோசமாக உடையணிந்தவர்கள், பின்தங்கியவர்கள், தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையை வாழ்வது, ஐரோப்பியர்களுக்கு புரியாதவர்கள் என்று ஒருவர் அடிக்கடி படிக்கலாம். நிச்சயமாக, இது அவ்வாறு இல்லை. ஆனால் மிக முக்கியமான விஷயம் ஒரு தோற்றத்தை உருவாக்குவது.
எஸ்தோனியாவில் பயங்கரமான எதுவும் நடக்கவில்லை என்று பாசாங்கு செய்ய மாஸ்கோ விரும்புகிறது. பல ரஷ்யர்கள் தாங்கள் பிறந்த, வளர்ந்த, மற்றும் தங்கள் தாயகத்திற்கு விரைந்து செல்லாத நாட்டில் "நிலையற்ற நபர்களாக" இருக்க விரும்புவதை இது ஓரளவு விளக்குகிறது. முதலாவதாக, இன ரஷ்யர்களால் குடியுரிமை பெறுவதற்கான நீண்ட அதிகாரத்துவ நடைமுறை காரணமாக, இது பல ஆண்டுகளாக நீடிக்கிறது. முடிவில்லாத குறிப்புகள் மற்றும் ஆவணங்களின் அவமானகரமான கூட்டங்களை ஒருவர் செல்ல வேண்டும். எஸ்தோனியாவும் அவர்களின் நிலம் என்பதால், அவர்கள் பிறந்த இடம், அவர்களின் பிதாக்கள் வாழ்ந்த இடம், அதற்காக தாத்தாக்கள் போராடினார்கள்.
இனப் பிரிப்பு?
எஸ்டோனியாவில் ரஷ்யர்கள் எவ்வாறு வாழ்கிறார்கள்? இந்த கேள்விக்கு சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி பதிலளிப்பது கடினம். பொருள் நல்வாழ்வின் பார்வையில் நீங்கள் பார்த்தால், அநேகமாக, ரஷ்யாவை விட மோசமாக இல்லை. ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தில் இருந்தாலும், எஸ்டோனியா ஒரு ஏழை விவசாய நாடு. இல்லையெனில், ஒரு வெகுஜன வெளியேற்றம் இருக்கும். நாட்டின் மக்கள்தொகையில் மூன்றில் ஒரு பகுதியினர் ரஷ்ய மொழி பேசுவதால் இது இதற்கு வராது. டார்ட்டு பல்கலைக்கழக விஞ்ஞானிகள் மேற்கொண்ட ஆய்வுகள், தாலினிலும், மற்ற எஸ்டோனிய நகரங்களிலும், ஒரு பிராந்தியத்திலிருந்து இன்னொரு பகுதிக்கு நகரும் மக்களின் எண்ணிக்கை அடிக்கடி வந்துள்ளது, ரஷ்யர்கள் ரஷ்யர்களுடன் குடியேறினர், எஸ்டோனியர்கள் எஸ்தோனியர்களுடன் குடியேறினர்.
தலைநகரில், உள்ளூர் இனக்குழுக்கள் நகர மையத்தில் (பஹ்ஜா-தாலின், கெஸ்க்ளின், கலாமயா பகுதி) மற்றும் புறநகர்ப் பகுதிகளில் (காகுமீ, பிரிட்டா, நம்மே) குடியேற முயற்சிக்கின்றன. பைக்யா-தாலின் மத்திய பகுதி ரஷ்யர்களால் 50% க்கும் அதிகமாக உள்ளது. ரஷ்யர்கள் தேசிய சமூகங்கள் உள்ள பகுதிகளுக்கு செல்ல விரும்புகிறார்கள். இவை முக்கியமாக பேனல் தூங்கும் பகுதிகள்.
இனத்தின் அடிப்படையில் குழுக்களாக ஒரு பிரிவு உள்ளது. எஸ்தோனியர்களுக்கு அடுத்தபடியாக வாழ குறிப்பாக ஆர்வம் காட்டாத ரஷ்யர்களுக்கு அடுத்தபடியாக எஸ்தோனியர்கள் வாழ விரும்பவில்லை என்று அது மாறிவிடும். இனத்தால் பிரித்தல், குடிமக்களிடையே செயற்கை தனிமைப்படுத்துதல், இது "பிரித்தல்" என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது வளர்ந்து வருகிறது. ரஷ்யா தங்களது உதவியாளர் அல்ல என்பதை மக்கள் புரிந்து கொண்டவுடன், எந்த நேரத்திலும் ஏற்படக்கூடிய கடுமையான விளைவுகளால் இவை அனைத்தும் நிறைந்திருக்கின்றன, மேலும் எஸ்தோனிய அரசாங்கத்தின் உறுப்பினர்கள் நேட்டோவை உணர்கிறார்கள். ஐரோப்பிய ஒன்றியத்திலும் இது புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது, அங்கு அவர்கள் மற்றொரு சிக்கலான சிக்கலை தீர்க்க தயாராக இல்லை. சாதாரண மக்கள் ஒரு மோதலை விரும்பாமல், நிம்மதியாக வாழ்கிறார்கள்.
எஸ்டோனிய இயற்கைமயமாக்கல்
1920 முதல் 1940 வரை இந்த நிகழ்வை நடத்திய அனுபவம் நாட்டிற்கு உண்டு. பால்டிக் ஜேர்மனியர்களும் சுவீடர்களும் அதற்கு உட்படுத்தப்பட்டனர். வரலாற்று ரீதியாக, அவர்கள் நில உரிமையாளர்களாக இருந்தனர். கிராமப்புறங்களில் வசிக்கும் எஸ்டோனியர்கள் தங்கள் உரிமையாளர்களின் பெயர்களை எடுத்துச் சென்றனர். 1920 இல் எஸ்டோனிய மொழியின் விதிகளை ஏற்றுக்கொண்ட பின்னர், ஜேர்மனியர்களை ஒருங்கிணைப்பதை நோக்கி அரசாங்கம் ஒரு கடினமான போக்கை எடுத்தது, சுவீடன் மக்கள், எஸ்டோனிய மொழியைக் கற்றுக்கொள்ள விரும்பாதவர்கள், தங்கள் வரலாற்று தாயகத்திற்குச் சென்றனர்.
நோவ்கோரோட் பிராந்தியத்தின் பெச்சோரா மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள பிரதேசத்தின் ரஷ்யாவை அணுகுவதற்கு முன்பு எஸ்டோனியாவில் வசிக்கும் செட்டோ மக்கள் ஒன்றுசேர்ந்தனர். கூடுதலாக, குடும்பப்பெயர்களின் எஸ்டோனிசேஷன் மேற்கொள்ளப்பட்டது. அரசாங்கத்தால் இப்போது கண்டிப்பாக திறந்த இயற்கைமயமாக்கலை மேற்கொள்ள முடியாது, ஏனெனில் இது சர்வதேச மனித உரிமை அமைப்புகள் மற்றும் உள்ளூர் ரஷ்ய மொழி பேசும் இயக்கங்களின் தவறான புரிதலை ஏற்படுத்தும். எனவே, இந்த செயல்முறை 20 ஆண்டுகளுக்கு நீண்ட காலத்திற்கு வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
இன்று எஸ்டோனியாவில் ரஷ்யர்கள்
1991 இல் கையகப்படுத்தப்பட்ட சுதந்திரம், ரஷ்ய மொழி அதன் உத்தியோகபூர்வ அந்தஸ்தை இழந்து வெளிநாட்டு மொழியாக மாறுகிறது. ஆனால் இந்த பிரச்சினையைச் சுற்றியுள்ள நிலைமை எஸ்டோனிய அரசாங்கத்திற்கு பொருந்தாது, ஏனெனில் ரஷ்ய பேச்சு நாடு முழுவதும் நடைமுறையில் கேட்கப்படலாம். மொழி வீட்டு மட்டத்தில், விளம்பரம், வர்த்தகம் மற்றும் சேவைகளில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. பட்ஜெட் பணத்தில் பல மாநில அமைப்புகளின் ரஷ்ய மொழி தளங்கள் இருந்தாலும், இது மாநில அளவில் அதன் முழு திறனுக்கும் பயன்படுத்தப்படவில்லை. கூடுதலாக, ரஷ்யர்கள் மட்டுமல்ல, எஸ்டோனியர்களும் ரஷ்ய மொழி இணையம், ஊடகங்கள், கலாச்சார அமைப்புகள் மற்றும் பலவற்றைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
ரஷ்யர்களைத் தவிர, ரஷ்ய பாஸ்போர்ட் கொண்ட குடிமக்களும், குடிமக்கள் அல்லாதவர்களும் தொடர்ந்து எஸ்டோனியாவில் வாழ்கின்றனர். ஆகையால், எஸ்டோனியர்கள் அல்லாத மக்கள் தொகையில் பாதிக்கும் மேலான பல நகராட்சிகளில், தேசிய சிறுபான்மையினரின் மொழியில் பொது சேவைகள் அனுமதிக்கப்படுகின்றன. வேறொரு மாநிலத்தின் குடிமக்களுடன் இது அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ தெளிவாக இருந்தால், பல தலைமுறைகளாக இந்த நாட்டில் வசிக்கும் குடிமக்கள் அல்லாதவர்கள் தங்கள் உரிமைகளை மீறுவார்கள்.
எஸ்டோனியாவின் ஒரு ரஷ்ய குடிமகனுக்கு ஒரு நல்ல வேலை கிடைப்பது மிகவும் கடினம், ஆனால் ஒரு குடிமகன் அல்லாதவருக்கு இது கிட்டத்தட்ட சாத்தியமற்றது. ரஷ்யர்களுக்கான எஸ்டோனியாவில் பணிகள் தொழில்துறை வசதிகள், சேவைத் துறை, வர்த்தகம், பொது கேட்டரிங் ஆகியவற்றில் மட்டுமே காணப்படுகின்றன. சிவில் சர்வீஸ், பெரும்பாலான சலுகை பெற்ற மற்றும் நியாயமான ஊதியம் பெறும் தொழில்கள் எஸ்தோனிய மொழியின் அறிவு கட்டாயமாக இருக்கும் பட்டியலில் அடங்கும்.
கல்வி
ரஷ்ய மொழியில் கல்வி நிறுவனங்கள் இருக்கும் வரை, முழு இயற்கைமயமாக்கல் நடக்காது என்பதை எஸ்டோனிய அரசாங்கம் புரிந்துகொள்கிறது. இது குறிப்பாக உடற்பயிற்சி கூடங்கள் மற்றும் பல்கலைக்கழகங்களுக்கு பொருந்தும். எனவே, இந்த கல்வி நிறுவனங்களின் முழு மொழிபெயர்ப்பும் எஸ்டோனிய மொழியில் மேற்கொள்ளப்படுகிறது. ரஷ்ய மொழி பேசும் புத்திஜீவிகளின் பிரச்சினை மிகவும் கடுமையானது. எஸ்டோனியாவில் ரஷ்ய பள்ளிகள் மூடப்படுகின்றன.
உண்மை என்னவென்றால், போருக்குப் பிந்தைய காலத்தில், விவசாய எஸ்டோனிய குடியரசில் தொழில்துறை நிறுவனங்கள் தீவிரமாக கட்டப்பட்டன. பால்டிக் கடலில் துறைமுகங்கள் இருப்பதால் இது ஏற்படுகிறது. எஸ்டோனியர்கள், முக்கியமாக கிராமப்புறவாசிகளாக இருப்பதால், அவர்களுக்கு உழைப்பை வழங்க முடியவில்லை. எனவே, சோவியத் ஒன்றியத்தின் பிற பகுதிகளிலிருந்து தகுதிவாய்ந்த தொழிலாளர்கள் நிறுவனங்களில் வேலைக்கு வந்தனர். அவர்கள் முக்கியமாக வேலை செய்யும் சிறப்புகளைக் கொண்டிருந்தனர்.
ரஷ்ய பள்ளிகளில் ரஷ்ய குழந்தைகளுக்கு எஸ்டோனியாவில் படிப்பது தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது. நாட்டில் இயங்கும் தனியார் ரஷ்ய பல்கலைக்கழகங்கள் பெரும்பாலும் மூடப்பட்டுள்ளன அல்லது அழிந்து போகும் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகின்றன. புத்திஜீவிகள் இல்லாமல், குறிப்பாக மனிதநேயம் இல்லாமல், எஸ்டோனியாவில் ரஷ்ய மரபுகளைப் பாதுகாப்பது மிகவும் கடினம். எஸ்டோனிய மொழியில் அனைத்து பாடங்களையும் படிக்கும் பள்ளி மாணவர்களும், அவர்களுடைய பூர்வீகவாதியும், வெளிநாட்டினராக, விருப்பமாக ரஷ்ய இலக்கியங்களை நன்கு அறிந்தவர்கள், ரஷ்யாவின் வரலாறு, வெறுமனே ஒன்றுசேர்ந்து, எஸ்தோனியர்களின் வெகுஜனத்தில் கரைந்து போயுள்ளது, அவர்கள் இன்னும் தங்கள் சொந்தமாக ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள். எஸ்தோனிய அரசாங்கம் இதைத்தான் எதிர்பார்க்கிறது.
